در جستجوی مولانا

توضیحات

قصه را گاه مطلبی ساده و حتی بیش از حد ساده و پیش‌پا‌افتاده قلمداد کرده‌اند، همچنان که این حکم را درباره همزاد آن، افسانه، نیز روا داشته‌اند. قصه ممکن است طنزآمیز یا شگفت‌آور باشد و پریان و جادوگران را به صحنه بیاورد اما همچنان این شهرت را که روی سخنش اغلب با کودکان و بیسوادان است، حفظ کند.

در مورد قصه‌های مولانا، وضع کاملا برخلاف این است. ما در مثنوی با اوج بیان بشری، بالاتر از استعاره و حتی معنی سر و کار داریم. تا آخرین حدی که واژگان پیش می‌رود، پیش می‌رویم. در فراسوی آن، تنها آهنگ سکوت به گوش می‌رسد.

«نهال تجدد» این سی و پنج حکایت مثنوی را صرفا نه برای نقل قصه‌هایی کوتاه و یا پندآموز، بلکه برای کیفیت تمثیلی واقعی آنها برگزیده است، چون این حکایات ما را از کلمات و رویدادهای شگفت‌انگیز به جایی دیگر می‌برد.

نویسنده برای اینکه این گزینه را به شیوه خاص خود عرضه کند، شخصیتی به ظاهر حقیقی آفریده است: صحافی اهل نیشابور، شهر مهم خراسان، در شمال شرق ایران.