قول، قول است

توضیحات

وقتی ادواردای شانزده ساله در سوم ژانویه ۱۹۷۰ به اغماء رفت، آخرین گفت و شنودش با مادرش چنین بود:
«مامی، قول بده هرگز مرا ترک نکنی»
و مادرش پاسخ داد:
«عزیزم مطمئن باش تو را ترک نمی کنم، قول می دهم، و قول، قول است.»
و اکنون حدود ۳۸ سال است که ادواردا در خوابی عمیق فرو رفته و مادرش با عشق و فداکاری از دختر بیمارش مراقبت می کند و در طول شبانه روز هر دو ساعت به او غذا می دهد.
او با روحیه ی تسلیم و آرامش و در نهایت قدرت و ایمان با مشکلات و پیچیدگی های زندگی روبه رو شده و با حیرت انگیزترین شکل ممکن بر آنها غلبه کرده است. کلمه ی ایثارگر کمترین عنوانی است که می توان به این مادر قهرمان نسبت داد. او و دخترش تصویر واقعی هشیاری برتر و نزدیکی به خدا را به نمایش می گذارند. خانه شان عبادتگاهی دلپذیر و چشمه ی جوشان عشق و معرفت بی قید و شرط است.