غریزه، رفتار، روانکاوی

توضیحات

روانکاوي يک روانشناسي ماترياليستيک است که بايد جزء علوم طبيعي به حساب آورد. اين دانش به سايق ها و نيازهاي غريزي به منزله نيروي محرک در پشت رفتار آدمي مي پردازد. آن سايق ها که وسيله غرايز رواني به وجود مي آيند مستقيما قابل رويت نيستند.

روانکاوي نشان داده است که فعاليت رواني آگاهانه بخش نسبتا ناچيزي از زندگي روان انسان است و قسمت عمده آن در پشت رفتار رواني و ناآگاهانه قرار داد به ويژه روانکاوي از ايدئولوژي فردي و دسته جمعي که تجلي گاه نياز ها و خواست هاي مشخصي هستند که ريشه آنها در غرايز است پرده برداشته و نشان داده است که سايق هاي اخلاقي و ايده آليستيک ما تا حدي بيانگر سايق هاي غريزي مشخص و منطقي شده هستند . انديشمندان روانکاوي معتقدند که روح و روان فرد بر نوع دولت و حکومت تاثير مي گذارد چرا که ماهيت هر حکومتي برآمده از ميزان سلامت و يا بيماري حاکمان و شهروندان مي باشد و به عنوان الگو عمدتا از حکومت هاي فاشيستي آلمان و ايتاليا به عنوان يک حکومت بيمار ياد مي کنند لذا در خصوص ميزان رابطه روانکاوي و علوم سياسي، نظريه هاي متعددي وجود دارد. عده اي معتقدند که هر نظريه سياسي و اجتماعي ؛ هر تصوري درباره جامعه ؛ حکومت و عدالت در تحليل نهايي بر نوعي برداشت درباره سرشت بشر تکيه دارد.
روانکاوي در ابتداي قرن بيست با فرويد آغاز شده و تا کنون راه زيادي طي کرده است و از نگاه اديپي وي گامي فراتري نهاده است . فرويد اعتقاد داشت دو گروه غرايز صيانت نفس و غرايز جنسي ( ليبيدو) نيروهاي واقعي در پشت زندگي رواني انسان هستند. او فرض مي کرد که اصل عمده فعاليت رواني اصل خوشي است يعني ميل به تخليه تنش هاي غريزي به طوري که حداکثر خوشي حاصل مي شود. اين اصل با اصل واقعيت تعديل مي شود. به حساب آوردن واقعيت ما را وادار مي کند که خوشي را انکار يا پست تر بدانيم تا از ناراحتي بزرگتر برکنار باشيم يا در آينده خوشي بيشتري به دست آوريم