انسان در اسارت فکر

اگر ما از فریب «زمان» آزاد می‌شدیم رابطه مان با «من»، با این عفریتی که در وجودمان لانه کرده است یک کیفیت همین الآن و همین جایی پیدا می‌کرد. ای کاش به آن درجه از ادراک و آگاهی می‌رسیدیم که می‌دیدیم این عفریت چگونه دارد با فریب زمان زندگی ما را می‌بلعد و تباه می‌کند. چگونه دارد با فریب زمان زندگی مارا می بلعد و تباه می کند وچگونه دارد زندگی ما را در پوچی هدر می‌دهد.چگونه یک زندگی سطحی، نمایشی و پر نکبت را بر ما تحمیل کرده است و ما داریم در فریب فردای این عفریت، زندگی واقعی و پر معنایی را از دست می‌دهیم.